welkom

Welkom op mijn persoonlijke weblog. Met dit dagboek deel ik gedachten, meningen, ideeën, gebeurtenissen, dromen en daden met als enige doel lezers mee te nemen op een reis zonder eindbestemming.



donderdag 27 januari 2011

Memento Mori

Als je je handen omdraait en de handpalmen bestudeert  ontdek je een lijnenspel aan de binnenzijde van beide handen. Veel mensen hebben wel een gehoord van de ‘levenslijn’, vaak de langste lijn in een hand die symbool staat voor de weg die je in het aardse bestaan gaat afleggen. Maar er zijn meer lijnen. Met enig voorstellingsvermogen kun je in beide palmen een letter ontdekken. Deze letter is in beide handen hetzelfde. In veruit de meeste handpalmen schuilt de letter ‘M’.  Het lijnenspel is als een spiegelbeeld van beide handen.  Beiden vormen dus  de letters  ‘M.M.’

  Momento Mori
schilderij Saint Jerome van Carravagio

Ooit gaf iemand me eens uitleg over dit lijnenspel en vertelde mij dat deze twee letters staan voor de Latijnse woorden ‘memento mori’ oftewel ‘Gedenk te sterven’. Een mooie metafoor. Want als er iets is dat mensen onafwendbaar met elkaar gemeen hebben dan is het de dood, de sterfelijkheid. Vaak vergeten mensen wel eens dat ze ‘slechts’ een mens onder de mensen zijn. De boodschap die je dus je hele leven in de binnenkant van je handpalmen meedraagt kan van wezenlijk belang zijn voor het zelfbeeld en het handelen. Het is aardig om eens bij deze gedachte stil te staan. Mensen die zich verheven voelen boven anderen wijs ik wel eens op deze lichaamstaal. Eigenlijk zijn er twee momenten die mensen onlosmakelijk met elkaar verbinden. Het eerste moment is de geboorte. We komen ten slotte allen voort uit de moederschoot, naakt zonder iets, puur en onschuldig. Het tweede moment is als we het Aardse verlaten. En dat moment is tenslotte ook naakt, al het materiële is van geen enkel belang meer en is net zo vergankelijk als je lichaam dat op het moment van sterven nutteloos blijkt.  Hier dient zich echter een wezenlijk verschil aan. Ben je als mens op dat stervensmoment ook nog puur en onschuldig?  Er zijn vele theorieën en zelfs ervaringen die het moment van sterven beschrijven als het moment dat je leven en je ziel wordt gewogen. Sommigen met een bijna dood ervaring omschrijven dat zich op zo’n moment het leven zich als een film afspeelt en niet alleen de beelden voorbij flitsen maar ook het bijbehorende gevoel.  Zowel in het Christelijke, Joodse als Islamitische geloof speelt Aartsengel Michael  een belangrijke rol en staat  vaak afgebeeld met een zwaard of lans en een weegschaal. Deze wordt gebruikt om je onschuld te wegen om uiteindelijk toegang tot de hemel te krijgen.  Het gaat er niet om wat je hebt gedaan maar hoe en met welk doel.  Een goed leven verdient iedereen. De wijze waarop je tussen aankomst en vertrek handelt is van groter belang dan de mate waarop je succesvol bent. Dit wordt in hedendaagse termen te vaak afgemeten aan de hoogte van je bankrekening of vergaard bezit. Zit daar een wezenlijke waarde aan ? Of hecht je waarde aan de wijze waarop je handelt? Verkies je onzelfzuchtig handelen boven opportunisme, hecht je waarde aan rechtvaardigheid of oordeel je uit eigenbelang, ben je echt in staat anderen te helpen of help je alleen als er iets voor jezelf aan vastzit? Het is de moeite waard om er over te denken wat en wie je wilt zijn. Wat je voor anderen kunt betekenen?  Misschien dat dit helpt  Memento, homo, quia pulvis es et in pulverem revertis ; Bedenk, mens, dat je stof bent en tot stof zult wederkeren.

donderdag 20 januari 2011

Daadkracht

Ik raak enkel nog onder de indruk van daden, niet van de woorden die mogelijk tot daden zouden kunnen leiden. Deze woorden herbergen vooral vaak de intentie om niets te doen.




Deugd is niets anders dan de vastberaden wil iets te doen wat ons bij optimaal gebruik van onze vermogens het beste toeschijnt
(Descartes)

woensdag 12 januari 2011

Het Geschenk Van Mijn Vader

Mijn vader was een bijzonder mens. Hij leefde van 1922 tot 2003. Zijn levensweg, beslissingen op jonge leeftijd en de gevolgen daarvan bepaalde de loop van zijn verdere leven. Niet alleen zijn leven maar ook dat van mij. Ik zal vast nog eens schrijven over mijn vader. Voor nu deel ik een gedicht van  wonderbaarlijk dichtbij komt.


From father to son

Het Geschenk van mijn vader


Wij zaten samen, zwijgend, bij het vuur;
mijn lieve vader
en ik.
Bij elk klokgetik
kwam zijn stervensuur
nader en nader.

Hij was rustig en goed;
lijk de moeder
die haar kindje heeft gedekt tot de kin,
en die heengaat op lichte voet,
stil en verblijd.
Zo wist hij zijn denken en daden bedolven
onder Gods warme barmhartigheid.

Hij stond langzaam uit zijn zetel op,
recht en sterk lijk hij had geleefd.
Zijn fijne hand
heeft gebeefd
op mijn hand:
een nevel over ontwakend land.

Hij heeft zijn laatste daad gedaan:
hij gaf me zijn uurwerk,
eenvoudig, zonder één woord,
en monklend is hij te rust gegaan.

Maar, toen ik hem zacht naar het bed geleidde,
wist ik
hoe een Engel, zingend, aanschreed achter ons beide.
Want moedig had mijn vader,
in mijn handen
afstand van daad en tijd gedaan.
Trots en wenend ben ik van hem heengegaan.


uit het werk van Marnix Gijsen (1899 – 1984)

dinsdag 11 januari 2011

Diep Daan - Welkom

Sociale media, je ontkomt er niet meer aan, tenzij je besluit je volledig afzijdig te houden. Ik heb er lang over moeten nadenken of ik een eigen weblog zou beginnen. Ik deel mijn gedachten graag met anderen. Ik ga graag een gesprek aan en hou van stevige discussies. Veel sociale media en websites beschikken over een forum of een mogelijkheid om te reageren.  Het zijn vooral de vaak platvloerse, ondoordachte reacties en scheldkanonnades, vaak pijnlijk persoonlijk gericht, die mij hiervan tot op heden hebben weerhouden. Maar net dat soort reacties voeden ook de behoefte om een aanzet te geven om wat dieper over dingen die ons raken na te denken. Laat ik mij weerhouden door de dreiging van het woord als wapen of gebruik ik de kracht van het woord vanuit een oprechte intentie om te delen? Ik kies voor de kracht van het woord, geschreven en gesproken.  Er gaat niets boven een goed gesprek. Bij voorkeur aan een lange tafel met eten, drinken en verlies van elk besef van tijd. In discussies via e-mail of andere digitale media loert per definitie het risico van misvattingen. Vooral uitroeptekens (!) vaak in een reeks van vijf, of nog erger, vetgedrukte of vergrootte lettertypes laten zich lezen als geschreeuw of dwingende taal. Een goed gesprek gaat 'entre nous' of 'tête a tête' en is vooral bedoeld als een respectvolle of liefdevolle ontmoeting in de ban van de taal. Opvattingen mag iedereen delen. In het steunen of afkeuren van opvattingen is echter iedereen vrij. De wijze waarop mensen hier uitdrukking aan geven laat vaak te wensen over.

words direct your life

In Diep Daan zal ik het woord gebruiken als instrument. Vederlicht als een gedachte, strelend als een penstreek, melodieus om een toon te laten klinken of als een hamerslag zo zwaar. 

Wees welkom
Daan