Terwijl het gewone volk in Tunesië en Egypte in opstand komt tegen de jarenlange onderdrukking loert het Westen naar de gebeurtenissen. Haast angstvallig wordt gekeken naar de solidariteit tussen de jonge facebookers en oudere generaties, soldaten en burgers. Een angstvalligheid die haast in zweetlucht te proeven is in ons rijke westen. Lamgeslagen wachten wij de komende Provinciale Statenverkiezingen af. Gaat de rechtse regering VVD-CDA-PVV de ultieme macht grijpen door ook de baas te worden in de Eerste Kamer? Kan rechts de neerwaartse spiraal bedwingen of moet er iets onverwachts gebeuren zoals in het Midden-Oosten? Of zijn we zo ver afgedwaald in ons streven naar materialisme en consumentisme dat we solidariteit niet meer begrijpen. Zijn we nog te ver weg van de verelendung? Wachten we totdat de situatie en leefomstandigheden van de gewone burgers zo verslechterd, verarmd en uitzichtloos zijn voordat we in opstand komen? Ik ben ervan overtuigd dat we in de laatste fase verkeren waarin we het tij nog kunnen keren. Leven we niet al in een tijd waarin de kloof tussen rijk en arm te groot is geworden. Een tijd die als het ware aan een zijden draadje hangt gesponnen uit opgepotte welvaart. We kunnen nog even wat hebben totdat ook dat klein beetje welvaart, welzijn en sociale zekerheid is opgedroogd. Zijn de meeste van ons niet al aangeschoten wild. De kosten rijzen de pan uit; zorgverzekeringen, brandstof, voeding, medicijnen, kinderopvang, energie. Hoe lang kan een gewone burger dit nog opbrengen. We zijn afgedreven van de echte waarden die we zouden kunnen dienen met al onze kennis en technologie. De kennis, kunde en inzichten die we in de loop der jaren hebben verkregen zouden toch probleemloos moeten kunnen worden ingezet voor het belang van iedereen. Het kan niet de bedoeling zijn dat dit gemeengoed enkel wordt gebruikt voor het streven naar winst, winstmaximalisatie en verrijking door een minderheid die de zorgen van het grootste deel van onze samenleving niet meer kunnen of willen zien. Het is niet meer uit te leggen! Wie legt een bijstandsgezin uit dat een betaald voetbalclub met miljoenen gemeenschapsgeld gered wordt. Of dat jongeren met een beperking geen uitkering meer verdienen en ook maar productief moeten worden. "Zij moeten maar werken voor hun geld!": is het credo van rechts. Wie zijn 'ZIJ'? De gehandicapten, de afgekeurde arbeiders, de 60 plussers, de bijstandsmoeders, de ontslagen postbodes, de kunstenaars, de ongeschoolden, de zorgvragers, de daklozen, de thuislozen, de schrijvers, de musici...
Wie bepaalt wie 'ZIJ' zijn? Het zijn de koningen die vergeten zijn hun volk te dienen. Je bentt geen koning als je niet dienstbaar wilt zijn aan je volk. Een echte koning stelt zich niet boven zijn volk maar strijdt voor het welzijn van zijn volk ook als zij een andere religie aanhangen, hun hoofd bedekken met keppeltje of hoofddoek, een andere huidskleur hebben of zelfs een andere taal spreken. In Tunesië en Egypte bloeit de Arabische lente. Bloemen van saamhorigheid en solidariteit bloeien op. Daders en slachtoffers strijden schouder aan schouder om de koning te verdrijven. En de koning.....hij kan de bloemen niet eens meer waarnemen. In het Westen zijn weer andere koningen, die niet veel verschillen van de Arabische, net zo arrogant, laf en angstig voor het gewone volk. Binnenkort breekt ook in het Westen de lente aan....zal het een Arabische lente worden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten