Je Reviens Te Chercher
Ooit zal ik door de straten dwalen
waar onze schaduw scheidde
in onstilbaar verlangen
in breekbaar diepe overtuiging
dat geen van ons heel zou helen
in breekbaar diepe overtuiging
dat geen van ons heel zou helen
Wij zullen het ooit weerstaan
de afgeworpen schaduw
zal ongezien blijven
het was ooit als wortels van eik
in elkaar verstrengeld
innig minnend en toch smorend
het bestolen, geplunderde, bloedend
en gekwetste hart zucht
verlies noch victorie is aan ons
zinloos zoekend naar bestemming
onze naakte handen rusten roerloos
vragen om vreedzame vulling
ik dwaal door de straten van weleer
ooit ik je zal vinden
zonder mijn gezellen in verloren duur
tederheid, tranen en tijd
kom snel…
© Daan Prevoo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten